Ontdekt alle dingen...

Het sneeuwt. Ik zit op de vakgroep waar ik mijn vak ‘Molecular Ecology’(ME) volg. Vanochtend eerst practicum in het lab, straks een college. Ongelooflijk hoe snel drie weken voorbij zijn.

Tijdens mijn eerste week les, startte mijn vak ME. Bovendien had de international committee van de union een aantal bijeenkomsten georganiseerd om ons wegwijs te maken in de Zweedse cultuur, de it-service, de nations, de campus Ultuna en Uppsala zelf. Deze bijeenkomsten zijn ook uiterst geschikt om andere Erasmus studenten te leren kennen. Zo was ik verrast twee Wageningers aan te treffen, met een van de twee heb ik zelfs eerder een vak gevolgd. Ik kan bij deze bevestigen: Wageningers kom je overal tegen!

In Zweden is het onderwijs gratis, inclusief de universiteit. Echter moet iedereen lid worden van de Union, om je punten daadwerkelijk te krijgen. De Union fungeerd als een soort studievereniging voor alle studie richtingen van de SLU. Hier kun je dus heen als je klachten hebt over je studie, maar ook voor activiteiten en gezelligheid.
Nations zijn er ook voor alle studenten. Oorspronkelijk bedoelt om studenten uit verschillende delen van het land een thuis te bieden. De nations dragen namen zoals ‘Stockholms nation’, ‘Smålands nation’ ed. Je hoeft hier niet verplicht lid van te worden, maar is wel aan te raden. Alle nations hebben hun eigen kroeg waar het bier de helf goedkoper is dan de regulieren kroegen, €2,5 ipv €5,-. Nations organiseren allerlei activiteiten en feesten. Er zijn allerlei clubs binnen een nations waar je lid van kunt worden. Dus ik ga opzoek naar een koor!

De union heeft een vrouwenkoor. Ik heb dat maar eens uitgeprobeerd. Niet het niveau wat ik zoek. Wel leuke mensen! Ik werd uitgenodig om mee te eten, want ze hadden hun jaarlijkse vergadering. Ik heb mijn bijdrage gelevert in de vorm van een hollandse boterkoek (lang leve het Haags Kookboek). De vergadering was in het Zweeds. Dankzij mijn bestuurservaring was ik in staat toch het een en ander te volgen. Halverwege de avond gaat bij mij wel het licht uit, wat zweeds verstaan betreft. Vermoeiend en weer een ervaring rijker.
Afgelope dinsdag heb ik auditie gedaan voor het koor van Norrlands nation. Ik zou de dag erna een telefoontje krijgen over de uitslag. Ik heb m’n stoute schoenen maar aangetrokken en gevraagd of ik de repetitie mocht bijwonen. Dat mocht. Heerlijk gezongen, goed koor! Ik had hier graag lid van willen worden. Helaas kreeg ik de volgende dag te horen dat ik niet mee mocht doen. Er melden zich te veel dames aan, ze willen het koor graag in balans houden wat mannen en vrouwen betreft. Daar kan ik wel inkomen. Niet te min jammer. Maar de speurtocht gaat door.

Behalve ‘Molecular Ecology’ volg ik ook een GIS vak. Geographic Information Systems (GIS) is een methode om allerlei gebeurtenissen, feiten, observaties ed in kaart te brengen. Handig leek mij, als toekomstig onderzoeker.
Voor dit vak heb ik anderhalve dag les; een ochtend colleges, middag computer opdrachten en een middag voor ons eigen project. Wonder boven wonder gaat het project over klimaatsverandering, het effect op vegetatie (berkenbos) in Abisko National park. Fantastisch! Dan doe ik nog eens wat met al opgedane kennis (lees profielwerkstuk reis, en BSc scriptie).
‘ Molecular Ecology’ vraagt meer tijd. We hebben regelmatig colleges. We draaien een verplicht practicum. Er staan literatuur discussies in de planning. Bovendien hebben we ook hier weer een eigen project. Voor dit alles moeten we individuele verslagen inleveren en hebben we een schriftelijk examen.
Kort om, ik mag weer de boeken in!

Langzaam maar zeker bouw ik een nieuw sociaal leven op. Natuurlijk houd ik graag contact met jullie in het natte kikkerlandje! Maar ik heb ook goed contact met een aantal Erasmus Studenten en mijn afdelingsgenoten.

Mijn kamer is een vierkant, 4x4, gevuld met bed, bureau, luie stoel, boekenkast en een klein tafeltje. Ik heb een halletje met een hele wand aan inbouw-kledingkast, en een eigen douche/toilet.
De deur naar de gang beplak ik langzaam met Loesje uitspraken, van mijn scheurkalender. En op de deur in mijn kamer prijken kaarten die ik van thuis krijg. De deur is nog lang niet vol...
In het opslaghok van onze afdeling heb ik een aantal kleedjes gevonden, die nu sfeer geven in mijn kamer. Bovendien was er al een grote wereld poster, die ik op de muur gehangen heb. Met wat kaarsen en een campanula in de vernsterbank wordt het langzaam mijn kamer.
Dankzij de tweedehands winkel beneden om de hoek, hoop ik de boel langzaam goedkoop aan te kleden.

Het studeren aan de SLU begint gewoon te worden. Toch blijf ik het bijzonder vinden dat ik dit kan doen! Hoewel ik Zweden al aardig denk te kennen, leer ik elke dag iets nieuws.
Zo zijn er overal in de SLU gebouwen magnetrons te vinden. De eerste dag dat ik hier was vroeg ik me af waarom. Maar rond lunch tijd wordt het duidelijk! Er ontstaan rijen mensen die met diepvriesbakjes staan te wachten totdat ze hun lunch kunnen opwarmen. ’s Avonds eten ze vaak een tweede warme maaltijd. Kom ik aan met mijn broodtrommel. Na bijna drie weken eet ook ik regelmatig een meegebrachte warme lunch op de campus. Vult een stuk beter dan brood.
Zo begint al het nieuwe een beetje te slijten en wordt meer allerdaags. Nu ik weer mijn camera kan opladen (was mijn adapter vergeten) hoop ik snel meer foto’s te kunnen uploaden.
Behalve skype, mails, telefoon en deze site, ben ik sinds kort ook te vinden op Facebook.