Geglazuurde huizen en gespikkelde straten

Daar zit ik dan; in m’n eentje in een hostel appartement. En nu?
Boodschappen doen, waar is de supermarkt? Waar is de campus, hoe kom ik in het centrum? Dat zijn dingen die je bij je ouders thuis met de paplepel krijgt ingegoten. En als je op kamers zit dan kom je er tijdens de AID wel achter, en anders vraag je het even aan iemand anders op de afdeling. Tja, daar zit ik dan in m’n eentje…
M’n ouders hebben me goed bevoorraad achter gelaten, dus ik kon gewoon ontbijten. Tijdens m’n eerste dag (2 jan) in Uppsala ben ik eerst maar eens een wandeling gaan maken. Ik had tijdens een eerder bezoekje al een plattegrond aangeschaft. Na een mooie wandeling langs de rivier vond ik de touristinfo. Gewapend met een bustijdenboekje en bijpassende plattegrond, volg ik de aanwijzingen naar het centrum. Volgende stop, een zweedse sim-kaart. Ik duik nog even de H&M in, en bekijk de Hemköp (supermarkt) in het centrum. Via de Linnétradgården loop ik naar de ICA in de buurt van het hostel. Het is allemaal goed te lopen. Met twee volle boodschappen tassen vind ik mijn weg weer terug naar m’n appartement.
In de komende dagen vind ik mijn draai. Ik heb de meubels verplaatst, m’n spullen uitgepakt en een werkplek opgezet. Ik werk aan mijn scriptie, kijk tv (zweeds nieuws, en Amerikaanse/britse series) en doe een poging zweeds te lezen (Donald Duck). Ik ga bijna elke dag naar buiten en ontdek zo de weg naar m´n nieuwe kamer, de fietsenwinkel, tweedehands winkel en een schaatsbaantje (ondergelopen speelveld).

Ook in Uppsala ligt overal sneeuw. Ik heb uitzicht op een besneeuwde kerstboom met lampjes, een poging tot een iglo, en berijpte berken. Veel huizen in Zweden zijn gekleurd gepleisterd, zo ook hier. Met al die sneeuw geeft dat een vrolijk beeld.
Het is koud, gem. -8C. Dat is niet zo erg als je alle tijd en thermo-ondergoed hebt. Maar ik ben best benieuwd hoe ik het ervaar om in dit weer elke dag naar de campus af te reizen. Ik vertelde eerder dat ze in Zweden beter zijn voorbereid, met goede sneeuwschuivers en strooien met grind. Toch gaf de rijp problemen voor het treinverkeer, flinke storingen tussen hier en Stockholm. Ook gebeuren de nodige ongelukken. De laatste dagen is het warmer, maar liefst -1C. Nu wordt er hier en daar met zout gestrooid, om zo trappen ed. sneeuw en ijsvrij te krijgen.
Het is frappant om op de weerberichten te zien dat het in Lapland boven nul is (westen wind) terwijl het in Uppsala matig vriest. Nu de wind gedraaid is (zuid) draaien ook die rollen om.

M’n scriptie is inmiddels af en nabesproken. (Liefhebbers kan ik het over de mail sturen) Ik kom nu ook toe aan andere verslagen die nog afmoeten, hoewel ik mijn deadline voor afstuderen niet ga halen. Het is prettig om even weg van alles eraan te kunnen werken.
Na wat rond struinen heb ik een fiets gekocht. Valt toch wat tegen als je de Nederlands fietsen gewend bent. Maar even zo goed, ik ben weer mobiel! Ik heb het erg gemist, een fiets. Het beperkt je bewegingsruimte als je alles moet lopen door de vrieskou.
Afgelopen woensdag (13e) ben ik naar de campus gefietst. Alles was bedekt met rijp, zelf de sneeuw, -8C. Er zijn hier goede fietspaden. Toch fietste ik verkeerd toen ik een leuk fietspad wilde uitproberen dat het bos in liep. Ach, het was slechts 3 km omfietsen…
De campus is een verassing. Wageningen UR is druk bezig allerlei grote gebouwen op de Born te bouwen. Forum: 8 verdiepingen; Atlas ongeveer 6; Radix: 4 etc. Omdat Nederland plat is maakt een gebouw van 8 verdiepingen best indruk, zeker zo’n Kubus als het Forum. Ook de SLU in Uppsala is veel aan het bouwen op Ultuna. De gebouwen die er staan zijn een adembenemende twee verdieping hoog! Het hoofdgebouw maar liefst 1!. Althans zo lijkt het. Omdat het landschap veel hoogte verschillen heeft loop je in het hoofdgebouw naar een bied die in de kelder/begane grond ligt, afhankelijk waar je binnenkomt.
Ik heb les in het gebouwen van de departments die de vakken geven. Dus geen algemeen onderwijsgebouw hier. De campus is groot, zeker 3x de Born, met verspreid allerlei gebouwen van diverse departments.
Ik warm op in het hoofdgebouw met een meegebrachte lunch. Daarna ga ik de bibliotheek bekijken voordat ik weer terugfiets naar Uppsala, dit keer zonder omweg.

De laatste dagen in het hostel houd ik me vooral bezig met verslagen. Ik skype met vrienden en m’n ouders. En bovendien heb ik een eindbespreking over mijn scriptie.
Het is eindelijk gelukt om contact op te nemen met een buddy. Dus spreken we zaterdag af om elkaar te ontmoeten. Omdat ik al veel dingen zelf heb gedaan besluiten we om de sleutel van mijn kamer op te halen. Antje, mijn buddy, komt uit Duistland en studeert in Uppsala na eerst zelf als Erasmus student hier vakken te hebben gevolgd. Ze wil me ook een paar nations laten zien.
Als student in Zweden hoef je geen collegegeld te betalen, maar je moet wel verplicht lid worden van de Student Union, een soort overkoepelende vereniging die vooral de belangen van studenten behartigd. Daarnaast kun je lid worden van Nations. Van oorsprong verenigingen voor studenten uit bepaalde delen van het land: ‘Norrlands Nation’, ‘Stockholm Nation’, nu fungeren ze als een studentenvereninging. Voor allerlei soorten culturele maar ook sportactiviteiten, feesten en concerten kun je daar terecht. Dus dat ga ik de komende weken maar uitzoeken.
Ik schreef dat we mijn sleutel voor mijn nieuwe kamer gingen ophalen. Dat bleek niet zo simpel als gedacht. Volgens de instructies die ik op vrijdag had gekregen, moest ik naar het hoofdkantoor van ‘Studentenstaden’. En inderdaad er hing een telefoonnummer op de deur dat ik moest bellen. Dus ik belde. ‘Je moet de sleutel op halen bij op een ander adres; Akademihotellet’. Oké, dus Antje en ik vervolde onze tour door het centrum naar het Akademihotellet. Daar aangekomen werd ons verteld dat alleen de studenten van Universiteit Uppsala hier hun sleutel op konden halen. Dus ik belde het nummer van de deur nog een keer. ‘O… Dan moet je naar een ander kantoor. Ik sta met de auto voor het Akademihotellet. Ik kan je wel brengen’. Dus Antje en ik togen naar de auto. Daar troffen de we een jongen van vroeg twintig, die ons al jongleren met twee mobieltjes en het besturen van de auto naar het volgende kantoor reed. Ter plaatsen, laat hij ons binnen en vraagt naar mijn toekomstig adres; Rackarbergsgatan. ‘O…Dan moet je de sleutel op een ander kantoor ophalen. Geen zorgen ik breng je er wel heen’. Dus we stapte het busje weer in. Nadat de jongen wat andere studenten aan sleutels heeft geholpen komen we weer bij het hoofdkantoor. Uiteindelijk na anderhalf uur heb ik dan toch mijn sleutel.
Samen met Antje loop ik naar mijn nieuwe kamer. We bekijken m’n kamer en de afdeling.
Die avond verhuis ik op de fiets, met backpack en een verhuisdoos achterop, m’n eerste spullen. Zondag maak ik dezelfde rit nog twee keer. Misschien heb ik te veel meegenomen??? Nu ik de kamer in het hostel heb schoongemaakt en de eerste verhuisdingen heb uitgepakt kan ik voor de eerste keer in mijn nieuwe kamer slapen. Morgenochtend mijn eerste lessen. De rest van de week de andere dozen verhuizen die bij het bedrijf op de begane grond staan opgeslagen. Bovendien zijn er voor de buitenlandse studenten introductie activiteiten georganiseerd. Ik zal me hier prima vermaken!