week 2- Over koffie, kevers en keuzes

“You don’t drink coffee? What about all the Dutch coffee-shops"

Tja, Deense humor. Of misschien vooral de humor van technische assistant Mess? Ik kan er wel om lachen. Hij zegt niet veel. Maar zit, tijdens de pauzes (10.00; 12.00 en 14.00 uur) wel aan het hoofd aan de lange kantine tafel. Met een kop koffie voor zich, armen over elkaar terwijl hij een appel eet.
Gelukkig is hij ook bijzonder behulpzaam en erg aardig. ‘If you have any questions, just aks’. Het werkt kennelijk om af en toe een grapje terug te maken. Ondertussen heeft hij ons aan draadloos internet geholpen. We hebben kennelijk de eerste week illegaal gebruik gemaakt van de kabel. Want buitenlands studenten mogen daar uit virus-veiligheidsoverwegingen eigenlijk geen gebruik van maken. Maar nu dus legale internet. Daarnaast hebben we ook al een thermometer en een duimstok te pakken gekregen.

De afgelopen week bestond uit veel overleggen, heel veel lezen, en voorbereiden. Na ons eerste gesprek met onze begeleider, hebben we aardig bijgelezen. De aardvlooien expert Jens nam op woensdag ruim de tijd voor ons. Hij liet ons zien hoe we de resistente kweeklijn (K) weer op kunnen zetten. Geduldig luisterde hij naar onze plannen, en gaf suggesties en advies.
Vrijdag is hij samen met onze begeleider Thure met ons naar een tweede veldplek gereden. Hier hebben ze ons laten zien wat de mogelijkheden zijn om kevers te verzamelen. Inmiddels hebben we besloten hier te gaan werken, en hebben we een gedetailleerde kaart laten drukken. Overigens, hier is Kværkeby, een dorpje in de buurt van Ringsted. Dus niet de plek (Taastrup) waar we een weekend eerder zelf waren wezen kijken.
De rest van de voorbereidingen bestonden uit bij elkaar zoeken van veld-benodigdheden, bedenken welke en hoeveel kevers, planten, kooien en ander materiaal ik nodig ga hebben. “O, ja. We hebben wel een sleutel van die deur nodig, anders hebben de kevers dit weekend niets te eten.” Doordat we bijna dagelijks nieuwe informatie krijgen, vergt het wel de nodige flexibiliteit. We hebben veel vrije ruimte om zelf te kiezen, wat en hoe we de dingen aanpakken. Maar ik voel me wel wat onzeker erover. Alles lijkt wel belangrijk. En over elk punt lijkt besloten te moeten worden. “Welke lampen, hoe veel, welke intensiteit, wat is het licht regime?” Gelukkig is de ondersteunde staf erg geduldig en behulpzaam. En we hebben goed contact met Peter, onze begeleider in Wageningen. Ook bij Thure kunnen we altijd aankloppen, we mogen hem zelfs in het weekend bellen als er iets is.
Op dit moment ziet de planning (en vooral de weersverwachting) eruit, dat ik vrijdag en zondag naar het veld ga om te verzamelen. (En dus zaterdag kevers sexen in het lab – dat is dus kijken of het een mannetje of vrouwtje is onder een microscoop terwijl ze heel hard rondjes renen – af en toe laten afkoelen in de koelkast). Dan kan ik hopelijk begin volgende week m’n experiment inzetten, voordat ik woensdagavond weer in de trein naar NL stap voor een uitgebreid Pinksterweekend.

Ondertussen staat het werk van de TripCie niet stil. Heel veel emails en wat telefoontjes verder lijkt het erop dat er wat schot komt rondom het vinden van een beschikbare concertlocatie in Kopenhagen en Stockholm. Met nog meer overleggen, telefoneren en mailen hoop ik dat we er wel uitkomen. Skype is trouwens een goede uitvinden! Fijn mee vergaderen, en een beetje up-to-date blijven wat er thuis allemaal gebeurd.

Inmiddels, voelen we ons aardig vertrouwd met onze fietsen. (Janneke heeft nu een ander te leen, een damesfiets ipv de herenfiets van de vakgroep). We banen ons elke ochtend een weg tussen de andere slingers fietsers, die handig tussen de verstopte autowegen door stromen. Temidden van een merendeel fietshelmen bedenken we dat die dingen misschien nog niets zo’n slecht idee zijn. Elke ochtend lijkt het wel weer een modeshow met verschillende ontwerpen, modellen. En dan heb ik het nog niet over de bakfietsen, hoesjes over de kinderzitjes, fietslampjes aan de assen en heel veel fietsmandjes (zowel voor als achterop). Maar geen fietstas te bekennen.

Kopenhagen verkennen we stukje bij beetje. Supermarkten gevonden (en dille chips). Dit weekend samen met een kennis (Dan) uit Uppsala een koffietentje uitgeprobeerd. Zaterdags brood gehaald bij de bakker om de hoek. Zondag op het gras in het park bij Rosenborg kasteel ermee zitten picknicken.Terwijl we uitrustten van de klim in de Ronde Toren, of Rundetaarn. Heerlijk, pompoenpitten brood met kaas, komkommer, tomaatjes. En ook een overheerlijk chocolade broodje, mmm.
Verzadigd lopen we door het park. Het kasteel zelf bewaren we voor een volgende keer. Wel verkennen we de botanische tuin vlak bij. Daar wordt druk gewerkt; volgens de borden al sinds 2009, het zou in september helemaal af moeten zijn. Het beloofd wat moois te worden. Misschien over een maandje maar nog eens heen.
Verder vermaken we ons prima met voor elkaar koken in ons kleine keukentje. Pannenkoeken pakken met 1 koekenpan en zonder garde mixen in een flesje, of corn bread bakken inmiddels met garde.
Het is voor ons gevoel hier nu al vrij lang licht. Ongemerkt eten we laat ’s avonds. Terwijl we ’s ochtends in een licht overgoten kamer wakker worden. (Zon gaat hier officieel op om 4.58 en onder om 21.15)
Vanavond zitten we allebei aan ons blog ter werken ; ) Naast elkaar aan hetzelfde bureau. Terwijl buiten de schemer invalt.
Vandaag zijn we naar de bibliotheek geweest. Erg groot gebouw, met een ruime Engelstalige sectie, en zelfs Nederlandse boeken. We zijn gratis lid geworden, en hebben we twee boeken geleend. Geen moment te vroeg, want we hebben net het boek uit dat ik uit Nederland had meegenomen ;)

Om het verhaaltje nog compleet te maken nog een laatste nieuwtje. Zonder zou deze update toch niet echt compleet zijn :)
Bovenop het gewone MSc biologie programma, volg ik een onderzoeksmaster, met wat extra vakken. Binnen dat programma loopt nu een selectie programma voor 4 PhD posities. Sterker nog, het gaat om het indienen van onderzoeksvoorstellen, waarmee ik dus de kans heb om m’n eigen eerste echte baan vorm te geven. Vandaag heb ik te horen gekregen dat ik, als 1 van de 12, door ben naar de volgende ronde. Dus ik mag een volledig voorstel gaan indienen.
Vanavond misschien toch een beetje op tijd naar bed. Dan heb ik morgen nog wat energie over, om daarmee aan de slag te gaan. Ik vind het erg spannend, en een echt uitdaging! Het voelt als een sollicitatie procedure voor een baan waarvan ik zelf bepaal wat ik ga doen.
En met dat goede nieuws sluit ik af; een maandje hard werken te gemoed.

Janna